Toen Wim Voorrips een jaar of twintig was kreeg zijn broer een orgel van een kennis. Samen gingen ze erop experimenteren. De broer stopte er na verloop van tijd mee, maar Wim ging verder oefenen. Hij zat op de jongerenvereniging van de gereformeerde kerk en daar was ook Edith van den Oever. U kent haar misschien nog wel. Edith speelde op het orgel in de kerk in Ammerstol. Zij vroeg Wim om een keer voor haar in te vallen. Wim vroeg aan Sija, het meisje waar hij verkering mee had, wat zij ervan vond. Haar antwoord weet u. Zijn eerste dienst was in september 1972; er waren toen 27 mensen in de kerk, inclusief de predikant ds. v.d. Ven, het kostersechtpaar Hartman en hijzelf. Wim heeft nooit les gehad. Hij heeft zichzelf orgel leren spelen en maakt gebruik daarbij mede gebruik van het klavarscribo systeem. Later heeft Wim zelf een orgel gekocht, een tweedehandsje. Het orgel stond in het zijkamertje en op een zondagochtend, na het oefenen, een grote klap en het orgel vloog in brand. Sija heeft toen op de kinderbraderie een keyboard voor hem gekocht en daar oefent hij nog altijd op. Het keyboard heeft wel z’n beste tijd gehad en ze zijn op zoek naar een nieuw exemplaar. Elke dienst vraagt een grondige voorbereiding. Soms, als het bekende liederen zijn, is een half uur genoeg, maar als het nieuwe liederen zijn, is Wim er soms wel een hele dag mee bezig. Hij oefent ook in het kerkje in Willige Langerak. Daar is hetzelfde orgel als in Ammerstol.
Wim werkte tot aan zijn pensionering in een bakkerij. Van maandagochtend vroeg tot zaterdagmiddag, daarna was het oefentijd voor de kerkdiensten. Met de feestdagen was het dag en nacht werken in de bakkerij en moest hij een keer invallen. Tijdens de dienst was het vechten tegen de slaap, maar bij het laatste lied ging het toch nog mis. Wim viel in slaap… Later werkte hij bij Gouda’s Glorie waar hij samen met Aart Burger de roosters maakte voor Ammerstol en de Remonstrantse gemeente. Dat gebeurde bij hem thuis, samen met de andere collega-organisten. Hij is al 46 jaar “reserve” in de Remonstrantse kerk waar hij samen met Aart Burger full time heeft gespeel. Na jaren als reserve in Willige Langerak gespeeld te hebben, werd hij daar in 1996 gevraagd voor een vaste aanstelling. Kortom, een druk bestaan. Zo druk dat hij soms op zondagochtend twee diensten achter elkaar in twee verschillende kerken speelde. Eerst een dienst in de Remonstrantse kerk, na afloop van de dienst stond er een auto te wachten om hem snel naar Ammerstol te brengen. Wim speelt graag lofliederen. Lied 409, Laat ons de Heer lofzingen, uit het Liedboek bijvoorbeeld. Wat zowel hij als Sija erg mooi vinden is psalm 23, De Heer is mijn Herder. Op de Engelse melodie.
Wim heeft ook nog tijd voor andere hobby’s. Dat hij goed kan zingen weten we allemaal. Hij zingt bij het Zeemanskoor in Schoonhoven, maar is daar ook regelmatig dirigent. Daarnaast is een hele grote hobby van hem treinbanen bouwen. Ik mocht boven zijn werk bewonderen. Wat mooi! Treinen, huizen, havens, stations, te veel om op te noemen en veel door hemzelf gemaakt. Alles werkt perfect.
Beste Wim en Sija, het was een hele gezellige ochtend bij jullie. Jullie hebben veel verteld, te veel om hier allemaal te noemen. Bedankt voor deze ochtend, maar bovenal bedankt voor de afgelopen 50 jaar. Wim, we hopen dat je nog lang onze organist wilt zijn. Namens de gemeente van de kerk rondom Ammerstol en haar kerkenraad wens ik jullie samen nog veel mooie jaren met Gods zegen toe.
Rudy Bieleveld
Categories: Geen categorie
Een leuk stukje van jou, Rudy over Wim Voorrips. Wij kennen elkaar trouwens ook hè.
Wat vliegt de tijd: Wim al 50 jaar organist in de kerk van Ammerstol!
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat hij een eerste dienst voor mij waarnam.
Een hartelijke groet voor Wim en ook voor de mensen die de kerkdiensten bezoeken en mij nog kennen.
Edith (van Ballegooijen-)van den Oever,
Zaltbommel