“Wat mij ten diepste houdt bewogen, ’t ligt alles open voor uw ogen”, zingen wij in psalm 139. Een lievelingspsalm voor de een, die er in hoort hoe God ons wil kennen en liefhebben. Een uitspraak om nog eens over na te denken voor de ander, want elk mens heeft een geheim, dat geborgen ligt op de rommelzolder van de ziel en dat getoond noch uitgesproken wordt. De gedachte dat God ook dat geheim ziet, voelt alsof God er op uit zou zijn ons op onze meest intieme gedachten te betrappen.
Het geheim is niet dat wat het daglicht niet kan verdragen of waar een mens zich schuldig weet of zich voor schaamt. Dat is het ook, maar allereerst is het geheim dat wat ons ten diepste beweegt, zoals de psalm zingt. Dat wat ook in de meest zuivere mens voor ons verborgen blijft. In het woord zit het woord ‘heim’ dat in het Saksisch ‘huis’ betekent, de plaats waar een mens thuis is en zichzelf kan zijn. En niet zomaar zichzelf, ook onbespied zijn, niet betrapt worden of bekeken.
In de afzondering komt een mens het dichtst bij zijn of haar geheim, waar hij of zij thuis is. Dat zijn kostbare momenten en wij zoeken ze het meest, wanneer ons leven omgewoeld wordt en we opnieuw thuis willen raken in ons leven. Het is niet makkelijk om juist op die momenten het met je zelf uit te houden, maar het alleen zijn kan de plek worden waar wij onszelf opnieuw ontmoeten en God. Jezus deed het ook op gezette tijden in zijn leven. Toen hij besefte welke kant zijn leven op zou gaan, zocht hij de eenzaamheid en in die eenzaamheid zijn God en Vader. Hoe die ontmoeting was blijft voor ons geheim, ook Jezus kent zijn geheim. We weten wel dat hij daarna vaste grond vond op woest water en hoe hij wind en wolken bedwong.
God houdt ook ons geheim voor zich, spreekt het niet uit, maar zegent het. En ook wij vinden vaste grond onder onze voeten.
Ds. Roel Braakhuis
Categories: Geen categorie