Het werd stil na Kerstmis. Zelfs het weer zorgt ervoor dat de straten leeg zijn en de geluiden gedempt klinken. In het grijze licht dwarrelen alle gedachten neer, alles waaraan moest worden gedacht, waar we heen moesten, wie we hebben gezien, de drukte rond de diensten die wij in de kerk hebben gehouden. Even was er niets. Mijn hoofd werd leeg en dat was een aangename gewaarwording.
Er kwam niets boven van dingen die anders hadden gekund, geen innerlijke evaluatie, waarin wij meestal toch wel sterk zijn. Heeft iedereen het naar de zin gehad? Vonden ze de diensten mooi? Helemaal niets van dat alles. Ik had ook niet de neiging om het te zoeken: het was gewoon wat het was. Maar wat was het dan?
Wij hadden het gewoon goed met elkaar. Meer is niet nodig. Het samen zijn was vol vrede en teder. Het wekt onze zachtheid weer, – om een lied van Huub Oosterhuis te citeren, zoals ook Open Deur dat doet – Wie mild en zacht durft te zijn is kwetsbaar en tegelijkertijd ontvankelijk voor de ander. Zacht en moedig.
Met oudjaar zingen we het lied van Dietrich Bonhoeffer (Liedboek 511) Hij schreef het vanuit de gevangenis voor zijn familie en vrienden, want zijn laatste oud en nieuw van 1944 op 1945, vierde Dietrich Bonhoeffer alleen in zijn cel. Dit geeft hij ons mee:
In goede machten liefdevol geborgen
verwachten wij getroost wat komen mag.
God is met ons des avonds en des morgens,
is zeker met ons elke nieuwe dag.
Gezegend Nieuwjaar!
Ds. Roel Braakhuis
Categories: Geen categorie