De afgelopen weken kwam in pastorale gesprekken een aantal keren het lied Wat de toekomst brengen moge ter sprake (lied 913 in het Liedboek, overigens ook prachtig met een andere melodie: https://www.youtube.com/watch?v=4Yr2-Gc6bsY). Veel mensen ervaren steun aan het lied. Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land. Anders gezegd: hoe de toekomst er ook uit zal zien, hoe je leven ook zal gaan, we geven ons over aan God, in het vertrouwen dat we de toekomst met Zijn hulp aankunnen en dat we door Hem geleid worden.
Prachtig als je dat kunt zeggen of zingen. In tijden van je leven dat het je voor de wind gaat, maar ook als het leven zwaar en moeilijk is. En hoewel dit lied in de top 10 van meest geliefde liederen van de PKN staat, zijn er ook mensen die grote moeiten hebben met dit lied. Misschien nog niet eens met die eerste regels. Maar de regels die dan komen, zijn soms moeilijk te zingen: Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed! Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed. Het lijkt wel alsof de muziek ook minder opgewekt is bij deze zinnen. Het zingt haast als vanzelf moeilijker.
Deze zinnen kunnen wat ongemakkelijk aanvoelen. Het klinkt nogal passief. Waarom zou je moeten volgen zonder vragen (was het Job niet, die maar bleef vragen aan God en was het nota bene Jezus zelf niet die die ene vraag aan God stelde aan het kruis: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?)? En hoe kun je het heden dragen met een rustig kalme moed als het stormt in je leven, als je geen idee hebt hoe je verder moet, als het moeilijk is om überhaupt elke dag je bed weer uit te komen?
Dit lied is geschreven door Jacqueline van der Waals. Een vrouw die al op jonge leeftijd haar moeder verloor. Er wordt gezegd dat ze dit lied aan het einde van haar eigen leven schreef, toen ze ernstig ziek was, ze werd maar 53 jaar. Misschien had ze wel talloze vragen. Over het hoe, en waarom. In dit lied lees ik haar verlangen naar een overgave aan God. Ook al is er geen antwoord op al die vragen, het staat haar vertrouwen in God niet in de weg.
Als je het lied zo leest, dan klinken er teksten als Psalm 139 (Heer die mij ziet zoals ik ben) en Psalm 121 (Mijn hulp komt van de Heer) in door. Dan wordt dit lied een vertrouwenslied. Dat we dan zo met elkaar mogen zingen, hoe de toekomst ook zal zijn:
Heer ik wil Uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig Hij die durft geloven, ook wanneer het oog niet ziet.
Ds. Anne ter Schuur
Categories: Geen categorie