N.a.v. Johannes 3:8
De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.
Het is bijna Pinksteren, het feest van de heilige Geest. In het evangelie van Johannes wordt de Geest vergeleken met de wind. De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. Anders gezegd, in zijn werking lijkt de Geest op de wind. Het komt ook allebei van hetzelfde Griekse woord (pneuma). Waar de wind vandaan komt of heen gaat, we weten het nooit echt precies. Het enige wat we kunnen waarnemen is het effect van de wind (het ritselen van de bladeren, het omvallen van voorwerpen bij een harde storm). Zo is het ook met de Geest, of, zoals Johannes het hier stelt: zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.
Als je goed leest, zie je dat Johannes hier niet de Geest zelf met de wind vergelijkt, maar degene die uit de Geest geboren is. In dat geval zou je kunnen zeggen dat, net zoals met de wind, van Pinksteren op zichzelf niet zoveel te zien is, maar dat als het goed is, wel het effect ervan merkbaar is. Net zoals de wind zelf niet te zien is, maar wel het effect ervan. En dat effect, dat zijn wij zelf. Wij, die uit de Geest geboren zijn. Wij, die kinderen van God zijn. Als het goed is, kunnen anderen aan ons zien wat die Geest van Pinksteren teweeg brengt, wat die Geest in beweging zet.
Of, zoals Sytze de Vries dat eens verwoordde: ‘Maar waarom de geest van God? Omdat het effect van God niet beter uit te drukken is. Het Hebreeuwse woord (ruach) betekent allereerst wind of storm. We zien beweging, we voelen het waaien, we zien dat er een bepaalde richting in die beweging zit. Maar wat of wie de beweging veroorzaakt, blijft onzichtbaar. Zo heeft de onzichtbare God toch een zichtbare uitwerking. Het is zijn waaien, zijn geestkracht die ons beweegt en voortdrijft. Wanneer de wind over het duistere doodswater waait, veroorzaakt hij rimpelingen, golfslag. Er staat iets te gebeuren, er worden verwachtingen gewekt. Er komt leven uit de dood. Dat is wat God beweegt èn in beweging brèngt.’
Met Kerst zien we een weerloos en kwetsbaar kind in de kribbe, met Pasen de belofte van een open graf. Met Pinksteren zien we in eerste instantie misschien niet zoveel, maar het is daardoor niet minder belangrijk. Want met Pinksteren worden we zelf in beweging gezet.
Goede Pinksterdagen gewenst, dat u zich in beweging laat zetten!
Ds. Anne ter Schuur
Categories: Geen categorie