Onlangs spraken we in de gesprekskring over wat Pasen voor je betekent en hoe dat ook te maken heeft met lijden. Soms ervaren mensen het Paasverhaal, het Opstandingsverhaal, als iets van lang geleden en heeft het weinig met het leven van vandaag de dag te maken. In de gesprekskring was het mooi om te zien dat Pasen, opstanding, soms ook heel dichtbij kan zijn. We zagen dat Pasen recht doet aan het lijden en de gebrokenheid in dit leven en tegelijkertijd hoopvol kan zijn. Pasen is niet alleen iets van hoop voorbij de horizon van dit leven, maar heeft juist ook met het nu, met vandaag te maken.
De dichter Jaap Zijlstra dichtte daar ooit eens prachtig over in zijn gedicht ‘Opstanding’. Hij verwoordt hierin raak hoe Pasen, hoe de opstanding, niet alleen iets van toen was, maar juist ook iets van nu:
Opstanding is een groot woord
Ik probeer het kleiner te zeggen,
schaal één op tienduizend.
Opstanding is wakker worden
en de lijsters preken van de daken
en de raven van de kansels: Jezus leeft!
Opstanding is Luther die er niet meer tegenop kon
en met grote letters op zijn tafel schreef: Vivit! Hij leeft!
Opstanding is mijn moeder, ten dode opgeschreven
door alle mogelijke doctoren en een razend knappe professor,
maar kijk: ze leeft zo bedrijvig als een huismus.
Opstanding is een berm vol bloemen,
een poldersloot vol leven,
beter geen vogel in de hand en tien in de lucht.
Opstanding is de grafsteen van Martin Luther King en daarop de letters:
God zij dank, ik ben eindelijk vrij.
Opstanding is licht dat terugkeert naar de zon,
regen naar de wolken, woorden terug in mijn mond.
Opstanding is een wonder, een verwondering,
je wrijft je ogen uit, het is klaarlichte nacht.
Opstanding is een schaterlach van licht, de hoeken van je mond krullen om,
je ogen gaan open en dicht van zoveel licht na zoveel waarom.
Opstanding is…, zo kunnen we waarschijnlijk allemaal wel iets invullen wat voor ons de opstanding als niet iets van toen en ver weg laat zijn, maar ook vandaag gebeurt. Een tijd geleden las ik het boek Geduld met God van de Tsjechische theoloog, filosoof en psycholoog Thomas Halik. Hij vergelijkt de opstanding “met een ondergrondse rivier die verborgen zijn bedding uitslijpt in de harde grond van ons ongeloof, zondigheid en geslotenheid, en alleen hier en daar zichtbaar opspuit tussen de voorvallen van ons leven” (p. 132). Dat is wat Jaap Zijlstra in zijn gedicht doet: het brengt de opstanding dicht bij ons. Met Pasen mogen we dat opnieuw lezen, opnieuw horen, opnieuw ontdekken. Hoe het opstandingsverhaal kracht en hoop geeft. Jezus leeft, en wij met Hem!
Ik wens u gezegende paasdagen toe.
ds. Anne ter Schuur
Categories: Geen categorie