Onlangs vierden we Pasen. We lazen de bekende woorden uit Johannes 20, over Maria die Jezus ontmoet na Zijn opstanding. Na dit gedeelte beschrijft Johannes hoe de leerlingen vlak na de opstanding van Jezus bij elkaar zitten, met de deuren gesloten. Ze zullen vast verdrietig zijn, maar daarover vertelt Johannes ons niets. Wel schrijft hij dat ze bang zijn. Ze zijn zonder geestkracht. En dan, vanuit het niets, verschijnt Jezus aan de leerlingen en zegt tot hen: Ik wens jullie vrede! Hij zal het daarna nog twee keer tot de leerlingen zeggen. Ik wens jullie vrede. In principe was dat destijds een vrij standaard groet. Maar na alles wat er is gebeurd, wordt het als een bijzondere groet ervaren: vrede voor wie Jezus in de steek lieten en verloochenden, vrede voor wie in schuld en schaamte gevangen zijn, vrede voor wie zichzelf uit angst en verdriet hebben opgesloten.
Jezus voegt nog iets toe aan deze groet: Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit. En na deze woorden blaast Hij over hen heen en zegt dan: Ontvang de heilige Geest. In het begin van de Bijbel lezen we hoe God over de mens, Adam, blies. God blies het leven als het ware in. En Johannes heeft het misschien wel zo ervaren alsof God nu hier bij de leerlingen opnieuw aan het scheppen is. Vrede zij u. Het blijft niet bij woorden, er komt een teken bij, het ontvangen van de heilige Geest. Zodat de leerlingen weer in vrijheid kunnen ademhalen. Zoals God met Adam bezig was, zo is Hij bezig met de discipelen.
In vrijheid ademhalen. Onlangs was het 5 mei, vierden we onze vrijheid. Tegelijkertijd wordt ons soms de adem ontnomen. Soms letterlijk, vaker figuurlijk. Laat die woorden uit Johannes 20 dan tot je doordringen: Ik wens jullie vrede. Ontvang de heilige Geest.
Het deed me denken aan een gedicht van Fiet van Beek:
Ik vroeg een kind wat vrede is.
Ze zei: als er geen ruzie is.
Ik vroeg het aan een oude man.
Hij zei: als ze niet schieten.
Ik dacht: wat niet is, lijkt duidelijk,
maar wat is het dan wel?
En las hoe Jezus na het graf
het midden van zijn vrienden zoekt;
zonder verwijt tot drie keer toe een vredeswens.
Ik dacht: dat hij nog gaat na hun verraad.
En las hoe hij zijn kracht in wonden toont.
Ik dacht: hoe kan een mens in vredesnaam zo leven?
En vroeg aan hem wat vrede is.
Hij blies en zij: ontvang mijn geest.
Zo mogen wij ook na Pasen leven. Juist ook in deze onrustige en onzekere tijd. Vrede zij u. Om, ondanks alles, in vrijheid adem te kunnen halen. Op weg naar Pinksteren.
ds. Anne ter Schuur
Categories: Geen categorie