Van de minister-president tot het gesprek dat wij onderling voeren; er is één woord dat gebruikt wordt: dreiging. Als wij niet oppassen dan worden wij bange mensen, of we zijn het al. Dat de statistieken aangeven dat ons land nooit zo veilig is geweest als in onze tijd, is niet sterk genoeg om minder bang te worden. Angst is niet alleen besmettelijk, angst vreet aan de ziel. En weet zich heel goed te verbergen.
Met Pasen en de dagen voor Pasen volgen wij de weg die een volk gegaan is vanuit de slavernij naar de vrijheid, vanuit de dreiging in Egypte, angstland, naar een leven waarin een volk volwassen kan worden. Die tocht weerspiegelt zich in de laatste gang van Jezus door het leven. Vanuit de dreiging door de nacht en eenzaamheid, naar een morgen waar Hij het licht weer ziet en de dag begroet, de morgen dat Hij zelf het licht geworden is.
Ons wordt gezegd dat het donker niet het laatste woord heeft, maar het licht, niet de dood en het sterven, maar het leven, niet de angst, maar de troost en de vreugde. De vrienden van Jezus waren net zo min als sommigen van ons meteen overtuigd. Zij hadden de tijd nodig en kregen die ook om vanuit dit licht, dit leven, deze vreugde verder te gaan. Laten wij dan ook elkaar bij de hand nemen, en troosten, als dat nodig is, ons om elkaar bekommeren en met elkaar oplopen op onze reis door het leven. Ook wij zullen zien: een morgen ongedacht zal over ons opgaan.
Namens de kerkenraad,
Ds. Roel Braakhuis
Categories: Geen categorie