Ik ga in deze overdenking niet in op het coronavirus. Het is vastentijd en daar gaat deze overdenking over.
Inleiding
Johannes 4:14: ‘maar wie van het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen.’ Wij zijn erg gewend aan deze woorden. Wat voegen ze (nog) toe aan ons geloof? Wat voegen ze (nog) toe aan deze vastentijd? Gewenning aan woorden uit het Evangelie maakt, dat als wij ze nodig hebben, wij ons er niet aan kunnen optrekken. Weet u, dat hoeft ook niet. Wij hoeven ons er niet zelf aan op te trekken. Het Woord mag ons optillen waar wij steun nodig hebben. Moge God Zijn Woord op deze wijze zegenen in ons bestaan.
Overdenking.
Het is tegenwoordig niet meer raar of vreemd om als vrouw meerdere mannen te hebben gehad. Er wordt er zelfs gewoon over gepraat. Dat mag tegenwoordig. In de kerk zal dit niet snel gebeuren: vertellen hoeveel mannen je hebt gehad. Wellicht ook niet in het gebed waar je je eigen zaken aan God voorlegt.
Met deze gedachte gaan wij naar de Samaritaanse vrouw. Heel veel weten wij niet over haar. Ik was benieuwd of ze kinderen had van al die mannen; wat anderen van haar dachten; of ze met één van de mannen getrouwd was geweest en daarna gescheiden of weduwe was geworden. Het gaat mij nu niet om het fantaseren maar om te laten zien, dat de schrijver van dit stuk heel gericht schrijft. Hij beschrijft alleen wat hij als conclusie uit dit gesprek wil halen. Als lezers moeten wij hem volgen.
Wat is die conclusie dan? Dat deze vrouw eerlijk durfde te zijn naar Jezus. Eerlijk over iets, waar je niet altijd eerlijk over durft te praten. Juist omdat Jezus haar kende, kwam zij tot een belijdenis: ‘nu begrijp ik, Heer, dat u een profeet bent.’, vers 19. Zij schaamde zich niet. Integendeel, ze kwam tot een belijdenis. Die belijdenis durfde ze ook uit te spreken naar haar stadsgenoten: ‘Hij weet alles van mij.’, vers 39. Blijkbaar is dat goed, dat Jezus alles van je weet. Zo goed, dat anderen hierdoor ook gingen geloven, vers 39.
Terug naar ons. Ik weet niet of wij tot geloof, tot een belijdenis, zouden komen als iemand in de gemeente zou vertellen hoeveel mannen ze gehad heeft en dat Jezus dit weet. Wij hebben liever een preek over dat levende water, want dat is minder gênant. Ik wil nog een stapje verder gaan.
De Samaritanen werden in Jezus’ tijd beschouwd als minder in geloof, minder in cultuur. Kan het zijn, dat zij daarom extra ontvankelijk waren voor wat Jezus zei en deed? Die vrouw was ook verbaasd: u praat met mij, u wilt water van mij en u bent een Jood?, vers 9.
Hierom moest ik denken aan een jeugdherinnering. De evangelisatie van de zigeuners. Zigeuner christenen kwamen ons evangeliseren tijdens Bijbelkampen. Niet iedereen was hier blij mee, maar mijn oom dwong het af. Mijn oom was tijdens het communisme gestraft, omdat hij tegen het regime in was gegaan. Hij mocht nergens meer aan het werk, behalve kolen scheppen voor de verwarming van een hotel. Alleen zigeuners deden dit werk. Aangezien mijn oom de hele dag met niemand mocht praten, ook onderdeel van de straf, ging hij bidden met de zigeuners. Zo leerde hij hen kennen en zij leerden God kennen tijdens dit hele zware werk van 20 uur per dag. Mijn oom vond, dat wij veel konden leren van de zigeunertheologie en hun geloofsbeleving.
De Samaritaanse vrouw vond het geloof door gezien te zijn door God, zoals zij was. Ze schaamde zich niet. Dit zag ik ook bij de zigeuners. Geen schaamte maar bevrijding: Jezus kent mij zoals ik ben en geeft mij iets in de plaats van de zonden die ik opgeef. Enkele belijdenissen van de Bijbelkamp evangelisatie: ‘Ik droeg altijd een mes bij mij maar nu niet meer, want Gods Woord is nu mijn wapen. Dank daarvoor mijn zoete Jezus.’ ‘Ik dronk veel. Maar nu krijg ik Levend water van mijn kostbare, lieve Jezus. Dank mijn lieve Jezus, ik ben nooit meer dronken.’
Wat mij (en wellicht u) dit leert is: dat wij vaak de neiging hebben om te zijn als het volk in de woestijn, uit de Exoduslezing. Wij zien vaak alleen het gemis, het gebrek aan water, alleen onze dorst in het leven. Soms leggen wij dit neer in gebed. Soms klagen wij God aan: waarom helpt u niet? Net als het volk in de woestijn. Wij blijven hangen in dat wat wij nodig hebben of beter gezegd het gebrek eraan. Ik las ergens, dat ‘wij blijven hangen in het slaafse denken van Egypte.’
De Samaritaanse vrouw, de zigeunertheologie, legt de nadruk op het omgekeerde. De nadruk ligt niet op het gebrek aan iets of op een zonde. De nadruk ligt op wat God geeft in je leven. Een zeer positief geloof. De nadruk ligt op de dankbaarheid, de lofprijzing. De dank aan God zou een onderdeel moeten zijn van ons vasten. Stilstaan bij wat God mij geeft. God danken, dat er niets is waarvoor wij ons hoeven te schamen voor God. Omdat Hij ons al kent, net als Hij de Samaritaanse vrouw kende.
Mijn oom mocht op een gegeven moment wel zingen tijdens het werk. De zigeuners konden het niet laten en mijn oom mocht meezingen. Hij leerde hen Bijbelteksten. Zij leerden hem hun muziek en maakten ook muziek voor hun lieve, zoete, kostbare Jezus. Met één van die liederen wil ik eindigen. Als u goed leest, zult u merken dat bijna de hele tekst uit Bijbelteksten bestaat. Het Oude Testament en Openbaringen, daar halen de zigeunervoorgangers hun Godsbeeld vandaan. Een uitnodigend Godsbeeld. Een God, die in de benaming (zoet, kostbaar, lief) al beleden wordt als een God, die lof en dank waardig is. Als een vasten, dat een heel leven mee mag gaan. Onder welke omstandigheden dan ook.
‘Jezus Messias, Zijn Naam staat boven alle namen.
Hij is het begin en het eind, de eerste en de laatste.
En ieder, die dit hoort, zegt, kom,
Ieder die dorst heeft, kome.
En ieder die wil, neme
Het water van het leven, gratis.
Jezus Messias, de wortel en de twijg van David.
De hoop van Israël, de schitterende ochtendster.
En ieder, die dit hoort, zegt, kom,
Ieder die dorst heeft, kome.
En ieder die wil, neme
Het water van het leven, gratis.
Amen.
M. Tüski
Aangezien deze overdenking op de website komt kan ik hier een link geven, zodat u een versie kunt beluisteren. De zanger zingt het als een slager, omdat zigeuner christenen vandaag de dag dit zo zingen. https://www.youtube.com/watch?v=mmtsne-YtJM
En nog één, omdat het nu kan. Dit is een lied voor Goede Vrijdag, gezongen en geschreven door de zanger. De tekst volgt de Bijbelwoorden over het moment dat Jezus sterft met als begin, dat het voorhang scheurt om 18:00 uur. https://www.youtube.com/watch?v=JYVJmD4bJ8Q
Volgende week zal de overdenking van ds. Roel Braakhuis op de site te vinden zijn.
Categories: Geen categorie