Exodus 15, 22 – 27
Van de Rietzee ging Israël in opdracht van Mozes weer verder, de woestijn van Sur in. Drie dagen trokken ze door de woestijn zonder water te vinden. Toen kwamen ze in Mara. Het water van Mara konden ze echter niet drinken, zo bitter was het; vandaar ook dat die plaats Mara heet. Het volk begon zich bij Mozes te beklagen. ‘Wat moeten we drinken?’ zeiden ze. Mozes riep de HEER aan, en de HEER wees hem op een stuk hout. Toen hij dat in het water gooide, werd het zoet.
Daar in de woestijn gaf de HEER hun wetten en regels, en daar stelde hij hen op de proef. Hij zei: ‘Als jullie de woorden van de HEER, jullie God, ter harte nemen, als jullie doen wat goed is in zijn ogen en al zijn geboden en wetten gehoorzamen, zal ik jullie met geen van de kwalen treffen waarmee ik Egypte heb gestraft. Ik, de HEER, ben het die jullie geneest.’
Hierna kwamen ze in Elim, een plaats met twaalf waterbronnen en zeventig dadelpalmen. Daar sloegen ze bij het water hun tenten op.
Overweging
Het volk is nauwelijks de Rietzee doorgetrokken, waar de Heer Farao verslaat met al zijn ruiters en paarden, of de weg blijkt moeilijker dan gedacht. Drie dagen zonder water, dat is lang en als je dan denkt, dat je water gevonden hebt is het bitter en niet te drinken. Het is nu drie dagen na Pasen, doortocht door de dood naar het leven. En er is niets veranderd. We zitten allemaal thuis en wie weet smaakt het niet meer wat we te eten en te drinken hebben, we hebben er gewoon geen zin meer in. Waar eindigt het? Hoe ver is het nog door de woestijn, hoe lang duurt het nog deze intelligente opsluiting. Het valt niet mee om geen punt te hebben om naartoe te werken, naartoe te gaan, naartoe te leven.
Voor Israël is de tocht door de woestijn een leerschool. Een nieuw leven leren met nieuwe regels en wetten, niet langer het recht van de sterkste en de wetteloosheid van een slavenbestaan zoals in Egypte. Wetten en regels om een menselijke samenleving van gelijken mogelijk te maken, wetten en regels om werkelijk vrij te zijn. En zoals dat gaat met een leerproces: eerst moet je gewoon leren te doen hoe het moet. Neem schrijven: dat de letters zo zijn en niet anders, dat zo de woorden worden gespeld en zo de zinnen worden gevormd. En als die regels je eigen zijn dan ben je vrij om de taal te gebruiken, jezelf uit te drukken en met anderen in gesprek te gaan. Wie zich de regels eigen maakt, kan er vrij mee omgaan. Ook de regels voor het leven zoals God die ons geeft.
Na Pasen, na de opstanding van onze Heer, ging het leven voor zijn vrienden verder en moesten ook zij opnieuw leren hoe dat moet: leven vanuit het geloof in de verrezen Heer. Ook dat leven kent zijn regels van hoop, van verwachting, van omgaan met elkaar en met de wereld om je heen, die zo anders kan zijn. De gemeenten die ontstonden na Jezus’ opstanding leerden van elkaar, stuurden mensen op pad: apostelen, mensen met een opdracht om te vertellen en te horen. Mensen zoals Paulus er één van was. Hij heeft in brieven op schrift gesteld wat hij geleerd heeft en wat hij de gemeenten wil leren. In wat wij het nieuwe testament zijn gaan noemen staat opgeschreven wat ook wij kunnen leren om als vrije mensen te leven onder de hoede van Hem die leeft en die gezegd heeft dat Hij met ons zal gaan, waar wij ook zullen zijn.
Zoals het volk Israël met vallen en opstaan leerde dat God hen geneest en voor hen zorgt, zo gaat dat ook met ons. Dus als het niet meteen lukt om te leven vanuit het vertrouwen op de God die leeft en leven geeft in overvloed, wanhoop dan niet, soms gaat het niet anders. Blijf het wel proberen, iedere dag is er één om weer opnieuw te beginnen.
Gebed
De stilte zingt U toe, O Heer,
zingt de dichter in de psalm,
onze stilte zingt U toe, O God,
U die de stilte ziet, zie
hoe rijk gekleurd is wat in ons leeft.
Hier onze vreugde en ons geluk
om alle vriendschap en liefde die ons samenbrengt
in alles dat ons nu gescheiden houdt,
hier onze zorg om de gezondheid van wie wij liefhebben,
ons verdriet om alles wat mensen overkomt
in ziekte en sterven, in rouw en het stille afscheid,
hier onze hoop en vertrouwen
dat wij deze weg samen gaan
hoe dan ook met elkaar verbonden,
hier onze dankbaarheid
U bent het die met ons gaat
en onze troost die wij vinden
als wij denken aan Jezus uw Zoon,
mens als wij, geleefd, geleden, gestorven
en zie Hij leeft, als eerste van ons allen.
De stilte zingt U toe, O Heer,
onze stilte zingt U toe, O God…
Onze Vader
die in de hemel zijt uw Naam worde geheiligd
uw Koninkrijk kome, uw wil geschiede,
gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schulden,
gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren;
en leid ons niet in verzoeking,
maar verlos ons van de boze.
Want van U is het koninkrijk en de kracht
en de heerlijkheid in eeuwigheid.
Amen
Zegen
Categories: Geen categorie