Begroeting
Lezing psalm 23
De HEER is mijn herder,
het ontbreekt mij aan niets.
Hij laat mij rusten in groene weiden
en voert mij naar vredig water,
hij geeft mij nieuwe kracht
en leidt mij langs veilige paden
tot eer van zijn naam.
Al gaat mijn weg
door een donker dal,
ik vrees geen gevaar,
want u bent bij mij,
uw stok en uw staf,
zij geven mij moed.
U nodigt mij aan tafel
voor het oog van de vijand,
u zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Geluk en genade volgen mij
alle dagen van mijn leven,
ik keer terug in het huis van de HEER
tot in lengte van dagen.
Overweging
Het was feest 75 jaar geleden. Niet in Ammerstol, want daar waren twee Duitse soldaten beschoten, die daaraan zouden bezwijken en wie kon had zich in veiligheid gebracht in afwachting van wat de Duitsers zouden doen. Het liep gelukkig met een sisser af, maar 5 mei was voor Ammerstol nog geen feest. Ik denk niet dat de feesten lang geduurd hebben in ons land: er was aan alles nog gebrek, aan eten en drinken en onderdak;er was een voorlopig bestuur en er was zoveel puin te ruimen en weer op te bouwen. En ook de woede moest een weg vinden, NSB-ers, moffenmeiden, collaborateurs, werden te pakken genomen en gevangen gezet. Een paar honderdduizend mensen zaten vast na de oorlog, soms hele gezinnen met kinderen. Wij vieren de laatste jaren meer feest en hebben daar ook meer reden toe dan 75 jaar geleden.
En dit jaar is ineens alles anders, nu betekent onze vrijheid, de vrijheid om ons af te zonderen van elkaar om besmetting met het coronavirus te voorkomen. Dit jaar betekent vrijheid niet: kunnen zeggen wat je wilt, denken wat je wilt, zijn wie je wilt. Dit jaar betekent vrijheid dat wij ons kunnen beperken. En ook al zien we daar lang niet altijd de lol van in, dan nog blijft staan: wat wij nu doen, doen wij in vrijheid. En zo wordt de andere kant van de vrijheid zichtbaar: vrij zijn om niet te doen wat je wilt en om zo onze verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf en de ander.
Na de oorlog was er weinig tijd om na te denken en na te praten, de verwerking van alles wat achter ons lag, kwam veel later op gang. Hoe zal dat zijn na deze periode waarin het openbare leven stilgevallen is door het virus? Nemen we dan wel de tijd om terug te kijken? Als we daar nu al niet mee beginnen, met bij onszelf nagaan wat deze crisis met ons doet, zullen wij ook daarna niet aan onszelf toe komen. We lopen het risico dat we zo druk worden met alles waarvan we denken dat het moet gebeuren, dat we onszelf makkelijk voorbij kunnen lopen. Ik hoop dat we nu al de tijd nemen om tot ons toe te laten wat deze tijd met ons doet en hoe wij dat kunnen verwerken en wat wij daarvan leren. Zoals over de vrijheid, of over het belang van nabij contact voor ons leven en ons samen leven, de kracht die het geeft, dat wij dit meemaken in een tijd van vrede, de grote invloed die het op ons heeft om niet te weten hoe de toekomst er uit zal zien. Deze vragen en nog veel meer die wij met ons meedragen.
Niet alleen onze eigen ervaringen nemen wij met ons mee. Wij maken deel uit van een grote stoet van mensen de tijden door, die plagen, honger, oorlog en natuurgeweld hebben meegemaakt, de stoet van mensen die weet heeft dat hun weg door een donker dal gaat, of zoals Ida Gerhardt en Marie van der Zeijden vertaalden: moest gaan “door het dal van de schaduw des doods”. Ook die verhalen gaan met ons mee, van een God, die Abraham roept, die zijn volk bevrijdt uit een slavenbestaan in Egypte, die zijn trouw laat zien aan alle volken in Jezus Messias, die met ons gaat ook door het donkere dal.
Die beschermende nabijheid bezingt David in psalm 23 en die psalm wordt veel gelezen als wij de schaduw van de dood over ons voelen komen, zoals bij het afscheid van iemand die ons lief is. Deze psalm gaat ook vandaag met ons mee en zet ons op weg naar het huis waar God op ons wacht.
Gebed
Goede God, U loven wij,
deze dag van vrijheid draagt uw zegen,
U omgeeft ons met milde kracht en goede Geest
in uw licht gaan wij onze weg in vrede.
Wij gaan die weg niet alleen,
door de tijd heen verbinden wij ons
met landen en volken uit heel Europa
en al zijn wij nog niet samen, herkennen wij elkaar niet altijd,
laat de weg die wij ingegaan zijn
om nooit meer met geweld tegenover elkaar te staan
vruchtbaar zijn en leiden naar een goede toekomst.
Geef uw vrede, God, de vrede die boven ons uitgaat,
aan heel deze wereld, waar telkens opnieuw
geweld en oorlog uitbreekt.
Gedenk degenen die hun leven gaven
voor de vrede hier en elders,
de slachtoffers van wapengeweld,
de vrouwen en kinderen die worden verkracht,
herstel de taal die leugens spreekt
en vestig uw waarheid waar ook ter wereld.
Zie ook uw gemeente, hier bijeen
gedenk degenen die wij missen,
sterk hen die ziek zijn, thuis of elders,
geef moed aan hen die zonder werk zitten
en laat de zorg over de toekomst
ons niet overschaduwen.
Hoor ons bidden God, in de stilte van ons hart.
Onze Vader
Zegen
De Heer zegene ons en behoede ons.
De Heer doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig.
De Heer verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Categories: Geen categorie
Dank jullie wel!! Het was heel vertrouwd! Nelly.
Dank jullie wel voor deze mooie overdenking. Bram.