“Wij mogen het wagen om te verliezen, want God laat ons niet verloren gaan.” Dit is een van de zinnen, die haast als een mantra met mij meelopen. Een handzame samenvatting van ons geloof in één zin. Hij klinkt in mij, maar ik spreek hem zelden hardop uit. Want stel, dat de ander mij vertelt over teleurstelling in het leven, over het afnemen van gezondheid of het verlies van een lief mens en ik zou dan zeggen: “wij mogen het wagen om te verliezen …” Dat zou gruwelijk zijn.
Ons geloof zit hem niet in woorden, die uitgesproken zouden moeten worden, het geloof zit in de houding waarmee wij een ander tegemoet treden. Het zit in ons lijf, in onze gebaren, in de ruimte die wij hebben om naar een ander te luisteren. Die eerste zin is niet bedoeld voor de ander, maar voor onszelf, die haar of hem ontmoeten. Want geloven neemt het verlies serieus. Leven kent verlies en is soms ook verlies, uiteindelijk. Dat mag helemaal uitgesproken worden en gehoord. In de wijze waarop wij luisteren en meeleven dragen wij ons eigen geloof mee: wij mogen het wagen te verliezen, want wij gaan niet verloren.
Wie weet valt in het gesprek na het uitgesproken zijn, een stilte, waarin het goed is om samen te zijn. Ontstaat er een ruimte om heel zacht te vragen: hoe is het met God en U?
Ds Roel Braakhuis
Categories: Geen categorie